Het eenzame slakje | Die einsame Schnecke

HET EENZAME SLAKJE

Er was eens een slakje, een heeeeel slijmerig, langzaam en eenzaam slakje met haar eigen slakkenhuisje op haar rug.
Slakje kroop altijd helemaal alleen rond heeeel heeeel langzaam. Ze was erg verdrietig omdat ze zo alleen was.
Elke dag kroop slakje rond, alleen ’s nachts niet, dan was het te donker.
Op een dag kroop ze alleen nog maar in een rechte lijn vooruit want daar was de zee.
“Als ik aan zee ben”, dacht slakje, “dan ben ik misschien niet meer zo alleen.”
Ze kroop en kroop en kroop en kroop zo voort. Na 341 dagen stond ze aan zee.
…


DIE EINSAME SCHNECKE

Es war einmal eine Schnecke. Eine gaaanz schleimige, langsame und einsame Schnecke mit ihrem eigenen Schneckenhaus auf dem Rücken.
Die Schnecke kroch immer ganz alleine herum, sehr sehr langsam. Sie war ganz traurig, weil sie so alleine war.
Jeden Tag kroch die Schnecke herum. Nur nachts nicht, da war es dunkel.
Eines Tages kroch sie nur noch geradeaus. Weil da vorne das Meer war.
„Wenn ich am Meer bin“, dachte sich die Schnecke, „dann bin ich vielleicht nicht mehr so allein.“
Sie kroch und kroch und kroch und kroch. Nach 341 Tagen stand sie am Meer.
…